آئین مستان

ما گرفتار تو با روی سیاه آمده ایم
ما پشیمان شده با کوه گناه آمده ایم
ما بدین در نَه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم
در پناه تواَم حضرت جانان
علت رزق و علت باران
من گرفتارت ای شَه خوبان
من دوسِت دارم حضرت سلطان
اسمتو میخونم آقا تو هر بلا، یا امام رضا
تو حرمت دارم من حس کربلا، یا امام رضا
یا امام رضا........
ما بسوی حرمت این همه راه آمده ایم
خسته و پُر زِ گناه خدمت شاه آمده ایم
ما بدین در نَه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم
در پناه تواَم عشق دیرینه
مرهمه اسمت درد و تسکینه
عشق من آقا به خدا اینه
بردن اسمت خیلی شیرینه

در پناه تواَم حضرت جانان
علت رزق و علت باران
من گرفتارت ای شَه خوبان
من دوسِت دارم حضرت سلطان
با دیدنت چیدم من این دلو جلو، یا امام رضا
تو حرمت دارم من حس کربلا، یا امام رضا
یا امام رضا.........
ما به امید تو و گوشه نگاه آمده ایم
پُر زِ ظلمت شده ایم بسوی ماه آمده ایم
ما بدین در نَه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم
در پناه تواَم بهترین دلدار
تویی امید دل هر بیمار
وقتی میشینم روبروت ارباب
به خدا هستم تو بهشت انگار

در پناه تواَم حضرت جانان
علت رزق و علت باران
من گرفتارت ای شَه خوبان
من دوسِت دارم حضرت سلطان
عاشق پَر زدن رو گنبد طلا، یا امام رضا
تو حرمت دارم من حس کربلا، یا امام رضا
یا امام رضا..........

عشق می کنم با صحن گوهرشادت

عـشق می کنم با پنجره فولادت

گدای تو منم از همون قدیم

منو ببر به روزای بچگیم

تو رو می خوام تب و تاب زندگیم

یا امام رضا

با کبوترای تو آقا خیلی ساله مانوسم

تو رو که ندیدمت هیچ وقت عوضش ضریحو می بوسم

عشق می کنم کبوترم تو دامت

عشـق می کنم با چوب پر خدامت

کجا داره سحرای صحنتو

خدا بخواد می بینم بازم تو رو

تو به کسی ندیدم بگی برو

یا امام رضا

قصه ی من و چشمات یه کتاب معجزه ست آقا

که نوشته تو هر صفحه ش فدای سلاله ی زهرا

عـشق می کنم با صحن گوهرشادت

عشـق می کنم با پنجره فولادت

گدای تو منم از همون قدیم

منو ببر به روزای بچگیم

تو رو می خوام تب و تاب زندگیم

یا امام رضا

با کبوترای تو آقا خیلی ساله مانوسم

تو رو که ندیدمت هیچ وقت عوضش ضریحو می بوسم

عـشق می کنم تو لحظه ی دیدارت

عـشق می کنم کنار این زوّارت

دیگه نذار که ازت جدا بشم

صدا بزن منو تا رها بشم

کبوتری واسه کربلا بشم

یا امام رضا

عاشق اباالفضلم سر سفره ی اباالفضلم

مادرم بهم گفته گره خورده ی اباالفضلم

مو مثه زائرای دلخِسته
مو مثه کِفترای صحن و سِرات
خیلی دوسِت دروم خودت مِدِنی
بخوره تو سَرِ مو درد و بِلات

دَرِ ای خانه با دل و جونُم
هَرچی دِشتُم نِدِشتُمه دادُم
خواستی پیدام کنی بیا اینجه
شبای جمعه تو گوهرشادُم

هرکی دردی دِرِه بیه که آقا
زود شفاشه مِده تو ای خانه
کم کسی نیست آقای ما, مشتی
علی موسی الرضایه, سلطانه

دست روی سینه و چشوم به هَمو
خورشیدیه که اسمشه گنبد
اینجه خیلی صِفا دِرِه..مردم!
دلتان که گرفت بیِن مشهد

یا دِوایی مِخِن یا پولی مِخِن
روزیِ هرکی اینجه دست آقاست
دختری وِسَط حرم دیشب
با یه ویلچر آمد,رو پاش ورخاست

فقط ایره بُگُم که هرکی میه
دست خالی از اینجه دَر نِمِره
خوب و بد قاطی و هم از یَک دَم
هَمَمانه امام رضا مِخِره

دل ما غصه دار یَک چیزه
گرچه همساده ی امام رضایِم
بعد از اینجه خودِ خدا مدِنه
تو خماری صحن کربلایِم

من خاک محضرتم نوکرتم یه عمر دلدادم
لحظۀ آخر من یاور من برس به فریادم
مست گوهرشاد توام
از اذل آباد توام
تو هوادار منی و من پر از فریاد توام
غلامتم آقا تو شاه و سلطانی
گره گشایی و مه خراسانی
رضا رضا جانم........
می گردم دور ضریحتا که شبیه زائرت باشم
کاش می شد از کرمت تو حرمت یه گوشه ای جا باشم
صد فرشته با خدمه پاسبان این حرمه
پرچم رو گنبدتو سایه روی سرمه
دخیل جان بستم به پنجره فولاد
زیارت مخصوص دلم حرم می خواد
رضا رضا جانم........
شوق دیدار حرم زد به سرم دلم برات تنگه
کاش مهمون تو بشم با تو خوشم مگه دلم سنگه
ای حریمت عرش برین قبله گاه اهل یقین
صحن و ایوونت به خدا شد بهشت روی زمین
ببین که چشمامون شد از جدایی خیس
یه کربلا آقا برا دلم بنویس
رضا رضا جانم........

تو همونی که نفسهامو بهش مدیونم

ازت ممنونم کس و کارم

نظر لطف تو افتاده به قلبم آقا

بهت یک دنیا بدهکارم

زندگی من پای روضه بودنه

میگم از تو خط به خط دل عاشقم فقط

با غم تو میزنه

رو سیاهم ولی، بی پناهم ولی

سر راه تو هستم یا حسن ابن علی

یا حسن ابن علی.......

غم شیرین تو واسه من

 پر پروازه که بی اندازه دوست دارم

من افسرده گره خورده سر موی تو

به گیسوی تو گرفتارم

یا حسن حسن ضربان قلب من

حسن ای آقایی که خوش اون کسایی که در خونتو زدن

کس کارم حسن ای یارم حسن

یه روزی روی مزار تو سر میزارم حسن

روسیاهم ولی، بی پناهم ولی

سر راه تو هستم یا حسن بن علی

یا حسن ابن علی.......

تو که به دشمنتم آقا کرامت داری

عنایت داری، کرم داری

نمیگم بی حرمی وقتی

تو قلب عاشق کما فی السابق حرم داری

میشکنه زمین زیر بار صبر خود

نمیدم به عالمی آقا حتی یه کمی از غبار قبر تو

با چشای ترت شبیه مادرت

یا یوم کیومک شد روضه آخرت

روسیاهم ولی بی پناهم ولی

سر راه تو هستم یا حسن بن علی

یا حسن ابن علی.......

نامت شفا بخش است ، بر هر درد تسکین است
یادت مسِّرَت بخشِ دلهایی که غمگین است
دنیا و اهلش روز و شب روزی خورت هستند
یعنی همیشه سفره ی لطفِ تو رنگین است
کافر اگر دلبسته ات شد جای حیرت نیست
عشق تو چیزی ماورای دین و آیین است
ما را بخواهی یا نخواهی، نوکرت هستیم
جای تعجب نیست رسم نوکری این است
با گریه از روی ضریحت بوسه می چینم
افسوس در خواب است اما باز شیرین است
روضه نمی خوانم فقط یک جمله می گویم
زهرا کجا‌ و دستِ نامردی که سنگین است